مدرسه، مکانی برای آشتی ملی و شکل دادن به حافظه تاریخی
هویت، در تاریخ جوامع نقش مهمی دارد. هویت اقوام و ملیت ها در طول تاریخ نادیده گرفته شده است اما امروزه برای زنده نگه داشتن و به رسمیت شناختن فرهنگ، زبان و سنت ها تلاش می شود.
گوادلوپ، پژواک گذشته
در گوادلووپ دولت، تاریخ اقوام ابتدایی این جزیره را اخیرا در سر فصل آموزشی درس تاریخ قرار داده است. یک خانم معلم می گوید: “وزیر آموزش، ضمیمه الحاقی سر فصل آموزش این ناحیه را ارائه کرده است. آنچه که ما اینجا تدریس می کنیم لزوما در جاهای دیگر فرانسه هم تدریس نمی شود. به عنوان مثال تاریخ برده داری و عهد نامه ها ملغی شدن آن و غیره. هفته ای یک ساعت کلاس اضافه داریم که می توانیم به تفصیل به این موضوعات بپردازیم.”
در گوادلوپ مردم فکر می کنند مدرسه بهترین مکان برای فرایند آشتی ملی و شکل دادن به حافظه جمعی و تاریخی است. پیش تر زبانشناسان زبان های ترکیبی بومی را زبانی ناکامل یا فاقد مختصات یک زبان می دانستند زیرا این زبان توسط اولین نسل برده های آفریقایی تکلم می شد. متکلمین به این زبان از حقوق برابر اجتماعی و فرصت های اقتصادی و روابط برخوردار نبودند اما تغییر در راه است.
جوان ها معتقدند چون در یک سیستم فرانسوی زندگی می کنند، باید بدانند سیستم چطور کار می کند اما یکی از آنها می گوید: “فکر می کنم به همین اندازه مهم است که فرهنگ و زبان خودمان در گوادلوپ را بدانیم.”
مکزیک : بر ریشه ها
در مرکز مکزیک در ناحیه سیرا خوارز اقوام زاپوتک زندگی میکنند. گرچه زبان باستانی مکزیک (قبل ازاسپانیایی) در بسیاری مناطق مطرود است، مردم این منطقه به این زبان تکلم می کنند. روی آوردن به تئاتر، راهی برای حفظ فرهنگ بومی در مقابل غرب زدگی است. تئاتر کومپوزینو برای این کودکان راهی برای زنده نگه داشتن فرهنگ باستانی و آموزش یکی زبان از زبانهای بومی مکزیک است. مدیر تئاتر می گوید:“ما از تئاتر به عنوان راهی برای آموزش، تقویت زبان و هویت فرهنگی مردم بومی استفاده می کنیم.”
تئاتر کومپوزینو ویژه این منطقه است، بومیان محلی بازیگران آن هستند . نمایشنامه نوشته شده ای در کار نیست. زبان آن زاپوتک است و مضمون نمایشنامه زندگی این قوم، فاصله بین نسل ها، اساطیر باستانی و سنت ها است.
استرالیا
همه با هم هستیم
بیش از یک دهه است که استرالیا روزی را در تقویم خود ثبت کرده و برگزار می کند به نام “روز ملی تاسف” برای بدرفتاری اعمال شده نسبت به مردم بومی . یک مرد برای برسمیت شناخته شدن و تدریس زبان بومیان بسیار مبارزه کرده است. پروفسور رینی مدیر اولین مرکز ملی پژوهش و آموزش عالی زبان Yunggorendi است. او استاد رشته آموزش و یکی از آموزشگران و اساتید صاحب نظر در مسئله آموزش در استرالیاست. او می گوید: “فکر می کنم آموزش و تعلیمات بومی، نقطه شروع من در زندگیم است. بدون این شروع هرگز امروزه به اینجا نمی رسیدم و از آموزش زبان بومی و آموزش برای همه کودکان دفاع نمی کردم. سیاه و سفید با هم.”
او اضافه می کند: “مدرسه و درس آموزی که ارزش ها و دید بومی را تقویت کند، این آن چیزی است که شیفته و متعهد به آن هستم.”
او که در یک جامعه بومی به تمام معنا بزرگ شده و مادرش اولین مدیر مدرسه بومی زن در استرالیا بود می گوید: “به نظر من یکی از رمز ها و اسباب موفقیت آموزش بومی در مدرسه این است که هویت و فرهنگ را در درون مدرسه تقویت کند. هرگز نباید از بچه ها بخواهیم زبان مادری شان را دم در مدرسه بگذارند و به کلاس بیایند. هویت، پرچمی است که در بر فراز مدرسه ما می وزد.”
به نظر پروفسور رینی، این به نوبه خود می تواند مبنایی برای مشارکت و همگرایی بومی ها و غیر بومی ها در استرالیا می تواند باشد.
دانلود کلیپ:
