نوشتاری از دکتر عزیز الله بابلی بهمئی:
نوشتن فرصتی برای اندیشیدن ، تجسم نمودن و به خاطر آوردن است . دیدگاه مشترک درباره ی نوشتن بدین قرار می باشد که نوشتن برقراری ارتباط و انتقال اطلاعات و عقاید از طریق نظامی از نشانه های مکتوب است . در واقع نوشتن یک آفرینش و خلاقیت تام است که در یک طرف آن خلق افکار و اندیشه ها و در طرف دیگر نظم بخشی این اندیشه ها در قالب های زبانی مورد نظر قرار دارد.
کودکان دبستان مطلبی را می توانند بنویسند که قبلا در باره ی آن بتوانند سخن بگویند، و هنگامی می توانند در باره-ی موضوعی سخن بگویند که راجع به آن، تجارب و اطلاعاتی داشته باشند. برای این که نوآموز چیزی بنویسد، مهارت در نوشتن کلمات و جمله ها را هم باید فرا گرفته باشد. پس انشاء نویسی را هنگامی می توان انتظار داشت که شخص پایه های آن را آموخته باشد.
در روزگار ما که عبارت " آموختن برای زیستن" به یک شعار جهانی تبدیل شده است و شهروندان از حقوق برابر برخوردارند و می توانند عقاید و نظرات خود را به صورت مکتوب ابراز کنند، نوشتن از ضروریات زندگی می باشد ؛ از سوی دیگر تعداد دانش آموزانی که در نوشتن احساس ناتوانی می کنند روز به روز در حال افزایش هستند ( آمار جهانی اختلال یادگیری بین 4 تا 12 درصد است ولی طبق گزارشات مراکز مشاوره و کارشناسی های مشاوره مناطق در کشور ما گاهی فراتر از عدد جهانی است).
یکی از علل اساسی ضعف انشاء در مقاطع مختلف تحصیلی این است که این درس مانند ریاضی ، علوم و دیگر دروس چارچوب خاصی ندارد و نوآموزان خود به خود نمی دانند که چگونه می توانند یک انشاء خوب بنویسند. در ادامه متن نوشتاری ایشان را در قالب جزوه آماده شده که خدمت تان ارایه خواهیم کرد.
دانلود جزوه:
نامهربانی با مادر خلاقیت (انشاء)
