کودکان را آهسته تربیت کنیم!

بسیاری از والدین با سرعت بسیار زیادی در پی این هستند که کودکشان در کمترین زمان ممکنه بیشترین معلومات را کسب کند. کلاس های مختلف آموزشی و مهارتی، باشگاه، درس های نسبتا سنگین، زبان آموزی و... همگی تنها قسمتی از حجم فعالیت های گسترده والدین برای اکثر کودکان این دوره زمانه است. 

سرعت و تسریع در فعالیت ها جزو خصیصه های زندگی ماست. رشد سریع، حرکت سریع، تربیت سریع، تند خوانی، غذای سریع (فست فود)، و... همگی جزو آسیب های این زمانه است.

نهضت آهستگی

نهضت آهستگی که آغاز آن به 1986 در ایتالیا باز می‌گردد. زمانی که یکی از شعب رستوران‌های زنجیره‌ای مک دونالد - از پیشتازان ترویج غذای آماده یا Fast Food - در رم افتتاح شد. در اعتراض به گسترش فعالیت این رستوران، روزنامه‌نگاری ایتالیایی به نام «کارلو پترینی» مروج رویکرد «غدای آهسته» یا Slow Food شد، و موسسه‌ای با این عنوان بنیاد نهاد که مردم را به آرامش و شکیبایی در پخت و صرف غذا دعوت می‌کرد.

مفهوم غذای آهسته به این معناست که بجای آنکه با بیشترین سرعت غذا را آماده کنیم و در کمترین زمان آن را بخوریم، بهتر است، همچون نسل‌های پیشین و غذاهای سنتی، وقت کافی برای تهیه غذاهای سالم اختصاص دهیم و در کنار یکدیگر از صرف آن لذت ببریم. در نتیجه غذا خوردن را نه فقط با هدف رفع گرسنگی، بلکه به عنوان فرایندی فرهنگی و اجتماعی بنگریم. نهضت غذای آهسته در واقع بازگشتی به سنت‌های کهن بود که در آن انسان‌ها از هر فرصتی برای با هم بودن استفاده می‌کردند. 

پس از نهضت غذای آهسته که آغازگر این حرکت بود، حدود بیست شاخه از آن در کشورهای مختلف ایجاد شده و نهادهای مردم‌نهاد در این عرصه‌ها مشغول به فعالیتند. به عنوان مثال، مدیریت آهسته (Slow Management)، آموزش آهسته (Slow School) علم آهسته (Slow Science)، سفر آهسته (Slow Travel)، گردشگری آهسته (Slow Tourism)، شهر آهسته (Slow City)، طراحی آهسته (Slow Design) و خواندن آهسته یا کندخوانی (Slow Reading) از جمله شاخه‌های این حرکت است.

نهضت آهستگی به هیچ وجه مخالف پیشرفت علم و فناوری نیست و هرگز کسی را به کنار گذاشتن مظاهر مدرنیته دعوت نمی‌کند. بلکه خواستار تغییر در نگرش سرعت‌زده و پرشتاب به زندگی است، که در آن همه چیز باید به سرعت اتفاق افتد. 

در آموزش آهسته بجای آنکه سعی کنیم در کمترین زمان بیشترین مطالب را به دانش‌آموزان و دانشجویان آموزش دهیم، تلاش می‌کنیم آنان به درک عمیقی از مفاهیم بنیادی مرتبط با اهداف آموزشی دست یابند. بازتاب این نگرش در برنامه درسی نیز مطرح شده که بجای تنوع بیش از اندازه در برنامه درسی، ذهن دانش‌آموزان را بر یک یا چند موضوع مشخص معطوف کنیم و با بررسی دقیق وجوه آن موضو‌ع یا موضوعات و پیوند میان دانسته‌های دانش‌آموزان با مطالب جدید توان درک و فهم آنان را بهبود بخشیم. در چنین نگرشی مسئولیت یادگیری دانش‌آموزان همچون وظیفهء مشترکی میان معلمان و والدین کودکان است که هر دو گروه در این فرایند مشارکت دارند و ارزیابی نهایی بیش از آنکه مبتنی بر فراوردهء آموزش که همان آزمون‌های پایان ترم و سال باشد، مبتنی بر فرایند آموزش در طول تحصیل است.

 

کارل هانر روزنامه نگاری‌ است که باور دارد تاکید جهان غرب بر سرعت، سلامتی، کارآمدی و کیفیت زندگی را نابود می‌کند. همان طور که مردم هرروزه دارند شروع به آهسته‌تر کردن زندگی‌های بیش از حد مدرنشان می‌کنند، مقاومتی در برابر روند سرعت در حال پیش رفت است. در ادامه سخنرانی هانر در ویدئوهای تد در مورد نهضت آهستگی را می بینیم:

 

دانلود کلیپ:

در ستایش آهستگی