سند آموزشی 2030

در اواخر سال گذشته سند ملی آموزش 2030 ایران رونمایی و موجب نگرانی جامعه علمی - آموزشی کشور شد. اولاً سؤال این است چرا سند به این مهمی بدون هیچ‌گونه اطلاع‌رسانی قبلی و حتی بدون حضور نهادهای تصمیم‌گیر، سیاست‌گذار و قانون‌گذار از جمله شورای عالی انقلاب فرهنگی و چهره‌های علمی کشور و خبرنگاران رونمایی شد و جزئیات آن منتشر نشده است؟ثانیاً وزیر علوم، تحقیقات و فناوری گفته کمیسیون علمی، فرهنگی و تربیتی سازمان ملل (یونسکو) در ایران در چارچوب عمل جهانی آموزش 2030 و مطابق با آخرین مصوبات و دستورات بین‌المللی اقدام به تدوین سند ملی آموزش ملی 2030 ایران کرده است.

پیرامون این سند سئوالاتی مطرح است از جمله: سؤال اول: چرا چنین سندی در سکوت کامل و بدون نظرخواهی از کارشناسان تدوین شده و در معرض نقد و بررسی عالمانه جامعه علمی - آموزشی کشور قرار نگرفته است؟ سؤال دوم: آیا چنین سندی باید در مراجع قانونی صاحب صلاحیت کشور مثل شورای عالی انقلاب فرهنگی و براساس معیارهای تربیتی و سبک زندگی ایرانی- اسلامی تدوین و به تصویب برسد یا از سوی یونسکو و با همکاری بانک جهانی و براساس معیارهای لیبرالی و سرمایه‌داری دیکته شود؟ سؤال سوم: وجاهت قانونی و صلاحیت علمی - آموزشی کمیسیون یونسکو چیست که تدوین سند ملی آموزشی کشور به دست آن سپرده شده است؟ ثالثاً وزیرعلوم گفته اهداف آموزش سند 2030 در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، نقشه جامع علم و فناوری کشور و برنامه‌ توسعه ششم گنجانده شده است. سؤال چهارم: چرا قبل از اینکه این سند به تصویب مراجع قانونی از جمله شورای عالی انقلاب فرهنگی و مجلس شورای اسلامی برسد، دولت آن را به اجرا گذاشته؟ آیا نمایندگان مجلس که اکنون مشغول بررسی و تصویب برنامه ششم هستند، به این امر واقفند؟ رابعاً از سال 94 دولت تعهد کرده سند 2030 یونسکو و شاخص‌های 18گانه آن را اجرا و مطالبات آموزشی سازمان ملل را وارد کتب درسی و آموزشی کشور کند. وزیر علوم گفته ایران موظف است گزارش پیشرفت کار را سالانه به مراجع بین‌المللی ارائه دهد. سؤال: چرا دولت بدون مصوبه مجلس شورای اسلامی و تائید شورای محترم نگهبان، در پاریس مقر یونسکو متعهد به اجرای آن شده است؟ مگر براساس اصل یکصد و بیست و پنجم قانون اساسی هرگونه ایجاد تعهد برای کشور در مجامع بین‌المللی نیاز به تصویب مجلس شورای اسلامی ندارد؟ و آیا اگر این تعهد موجب سلطه بیگانه شود براساس اصل 153 ممنوع نمی‌باشد؟ آیا سند 2030 موجب سلطه فرهنگی بر کشور نمی‌شود و با قاعده حقوقی و فقهی نفی سبیل در تضاد نیست؟ خامساً این سند و توافق با یونسکو که قرار است مبنای تعلیم و تربیت تمام دوران تحصیل دانش‌آموزان و دانشجویان کشور قرار گیرد، کجای نقشه جامع علمی کشور قرار دارد؟ قطعاً چنین سندی اهداف نفوذی دارد و آسیب جدی متوجه نظام تعلیم و تربیت می‌کند. سادساً وزیر علوم تصریح کرده تهیه سند ملی آموزش 2030 یک حرکت هوشمندانه است. با توجه به سؤالات بی‌پاسخ فوق، راز محرمانه تدوین و تصویب و اجرا کردن و دادن تعهد بین‌المللی این سند و رونمایی آن چیست و چه جریان و افرادی پشت پرده این حرکت هوشمندانه! قرار دارند؟

دانلود سند:

سند آموزشی 2030

گسترش مرز بی سوادی/ براستی با سوادیم؟

 فرد بیسواد آسیب دیده، آسیب پذیر و آسیب رسان است و آمار بی سوادی و کم سوادی 30 درصد زندانیان و 90 درصد معتادین نیز نشانگر آسیب رسان بودن افراد بی سواد است.  آموزش و پرورش با کیفیت سبب افزایش اعتماد به نفس ملت و تکیه بر توان علمی کشور در مسیر توسعه خواهد شد. باقرزاده با بیان اینکه آموزش و پرورش با کیفیت هزینه‌بر و سرمایه ای گرانبها محسوب می شود، ناگزیریم برای دستیابی به این امر به مشارکت پایدار مردم در تعلیم و تربیت روی آوریم.

می توان چند نکته را مد نظر قرار داد:

یک.تعریفی که از سواد اکنون در جامعه می شود کما فی السابق به مانند گذشته اطلاق به توانایی های ابتدایی خواندن، نوشتن و حساب کردن دارد. به عبارتی بر مهارت های ابتدایی و یا کمی بالاتر از مد نظر است.

از این حیث می توان به نتیجه ارقام فوق استناد به درصد بی سوادان و کم سوادان نمود.

دوم.تعریف جدید از سواد که توسط نهادهای بین المللی مثل یونسکو انجام می گیرد دیگر محدود به مهارت های پایه ای نمی شود.

سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد(یونسکو) تعریف زیر را برای سواد داده است:

با سوادی توانایی شناخت، درک، تفسیر، برقراری ارتباط و محاسبه در استفاده از مواد چاپ شده و نوشته شده مربوط به زمینه های گوناگون است. با سوادی زنجیره آموزشی را که توانایی رسیدن به اهداف، توسعه دانش و پتانسیل و شرکت کامل در جامعه ای بزرگتر را برای یک فرد فراهم می کند، در بردارد.

ریشه یابی این امر مربوط به عصر انفجار اطلاعات و دانش است. در این عصر تعاریف و رویکردهای نوین تری به رویکرد و مقوله سواد وارد می شود. در ادامه به سیر تفصیلی از مراحل مختلف سواد می پردازیم:

- در زمانی نه چندان دور ، "بی سواد" کسی بود که خواندن و نوشتن نمی دانست. این تعریف، قرن ها و هزاره های متوالی معتبر بود تا آن که به هزاره سوم رسیدیم.

- از ابتدای قرن 21 ، این تعریف از بی سوادی رواج بسیار یافت: بی سواد کسی است که با رایانه و زبان انگلیسی آشنا نباشد، حتی اگر سواد خواندن و نوشتن داشته باشد.
 
 امروزه، بی سواد کسی نیست که فقط خواندن و نوشتن نمی داند، یا بی سواد تنها به کسی اطلاق نمی شود که با رایانه و زبان بین المللی انگلیسی غریبه است ، بلکه بی سواد کسی است که اولاً «نتواند دانسته هایش را بروزرسانی کند» و ثانیاً «جرأت دور ریختن دانسته های باطل شده اش را نداشته باشد.»

حتی می توان به جرات پا را از این هم فراتر گذاشت و به تعاریفی به روزتر و جذابتری از مقوله سواد اشاره کرد. در حال حاضر سواد فقط به بروز کردن و دور ریختن ها هم محدود نمی شود. در بسیاری از مواقع بسیاری از افرادحتی تحصیلکرده هاهم بی سواد قلمداد می شوند. سوادهایی که هم اکنون مطرح می شود مثل:

- سواد رسانه ای

- سواد فرهنگی

- سواد سایبری

- سواد اطلاعاتی

- سواد خواندن

- سواد هنری

- سواد بصری

- سواد سیاسی و...

 با عنایت به مقوله های فوق، می توان گفت بسیاری از افراد ولوتحصیلکرده،بی سواد تلقی می شوند چرا که درک، فهم و استنتاج بسیاری از مطالب و حوزه ها را ندارند.

 در ادامهدو کلیپاز اهمیتیادگیری و سواد آموزی روندی بدون توقفو همچنین برنامه های یونیسف برای آموزش همه با مصاحبهآنتونی لیک به عنوان مدیر اجرایی یونسیفبرایدانلودقرار می دهیم.

دانلودکلیپ یادگیری بدون وقفه

دانلودکلیپ برنامه یونسیف برای آموزش برابر + مصاحبه آنتونی لیک

آموزش دوقلوها، تجربه های جهانی

جداکردن دوقلوها از هم یا کنار هم نگه داشتن آنها در مدرسه، کدامیک بهتر است؟ کارشناسان آموزش نظرات متفاوتی دارند. استدلال موافقان و مخالفان چیست؟ والدین بر چه مبنایی باید تصمیم بگیرند؟ آموزش دوقلوها کار ساده ای برای والدین نیست بهتر است دوقلوها با هم به یک مدرسه بروند و سر یک کلاس درس بنشینند یا اینکه باید آنها را از هم جدا کرد؟ معیارهای تصمیم گیری والدین چیست و چه استدلالهایی در این زمینه وجود دارد؟

اینها سئوالاتی هستند که ممکن است در هر جامعه ای و برای هر والدینی که کودکان دوقولو داشته باشند پیش بیاید و برای چاره جویی آن به کاوش و کنکاش بپردازند. می خوام در این پست به تجربیات جهانی نیز نگاهی بیندازیم و با آنها آشنا شویم.

پرفسور پریدی متخصص آموزش و پرورش می گوید که رشد و تربیت دوقلوها و چند قلوها مثل بقیه کودکان، بیش از هر چیز به پدر و مادرشان بستگی دارد. اما وقتی دوقلوها با هم درس می خوانند مدارس باید ضمن اینکه هر کدام را فردی مستقل به حساب می آورد به نیازهای خاص آنها نیز توجه کنند. وی می افزاید: «دلم می خواهد مدرسه ها سیاست “بی سیاستی” را پیش بگیرند، یعنی هم به نیازهای فردی این کودکان توجه کنند و هم به نیازهای جمعی شان و در این باره انعطاف وجود داشته باشد. یعنی نگویند “همیشه این دوقلوها را با هم نگاه می داریم» یا «همیشه آنها را از هم جدامی کنیم»، باید طوری باشد که آنها بتوانند از تحصیلاتشان حداکثر استفاده را بکنند.»

دانلود کلیپ:

آموزش دوقلوها